Çocuklarla Sonbahar Projeleri 4: Kuru Dallar Seremonisi

Sonbahar Projeleri 1 de bahsetmiştim ya hani, önce yaprakları eve topladım, sonra kırılmış dalları, giderek çer çöp ne varsa. Kuru dalları boyamak üzere vazoya topladım, bu sırada vazoyu da görünür bir yere koydum. Görüntü öyle çok hoşuma gitmişti ki uzunca bir süre onlara dokunamadım. Zaten tek tek boyamak da meşakkatli ve bol enerji isteyen bir işti, taşınma, hastalıklar, değişiklikler, artan işler vesaire derken dallarla bakışmalarımız epeyce bir zaman devam etti, tam şu şekilde:

http://deli-anne.com/?p=21131

Uzun süren bakışmalarımız elbette bir sonuç verecekti, verdi de. Bir heves elime aldığım tığ işim bitmek bilmeyince ve yünler de sürekli yanıbaşımda nöbette bekleyince olanlar oldu, buldum, dedim bir an aniden: dalları yünlerle sarıp sarmalamalı. Bir pazar günü başladık çocuklarla sarmaya ipleri. Elimize geçeni aldık uçuca düğümledik ve doladık, doladık… Sonuç mu; tam şöyle:

Evdeki herkes çok sevdi bu güzel eseri:) Beyhan bir yorumunda senin içinde İnkalıların ruhu var demişti, doğrudur; Perulu, Kızılderili, Moğol, Türkmen vesaire herşeyden var biraz bence de bende:) İçinde renk olan hemen herşeyi seviyorum zaten. Hele şu sıralar yeniden alevlenmiş durumda renk sevdam.

Instagramda epeyce bilgi verdi bazı güzel arkadaşlar; öğrendim ki dalları örme üzerine sayısız şey varmış Pinterest’te. Stick loom, branch weaving vesaire diye geçiyorlar, dileyen baksın harika şeyler var. Ben belki onlara da geçerim ancak şimdilik değil.

Şimdi örgülü bu dallar salonumuzun en baş köşesinde duruyorlar. Diğer odaya ise yeniden kuru dalları topladım, sonbahar sandığımın yanında duruyorlar gene yalın biçimde, işte şöyle;

 Yanısıra eve topladığım büyük büyük dal parçaları var. Şimdilik onlarla da tanışma faslındayız, sanırım onlar da azıcık samimiyetten sonra ne olmak istediklerine dair bana birşeyler fısıldayacaklar. Ama o zamana dek işte şu şekilde (ve bence gene çok güzeller bu halde) duruyorlar en baş köşede.

Bir ara aldığım değişik desende ve renkte elişi kağıtlarını yaprak şeklinde kesip yapıştırmak istedim dallara. Ama neden bilmem içimden gelmedi böylesi. Sanırım planlarla ilgili bir derdim var benim, ne zaman ileriye dönük planlı birşey kurgulasam yapamıyorum o işi, birşey hemen olmalı bende. İşte bunun bir örneği de gene aniden yapmaya başladığım/ız şu dal askısı (ya da dal sarkacı/sarkıcı vesaire) oldu. Çocukların eline (adını bile bilmediğim, baskı aleti diyorum ama tam değil) aleti verdim, kağıdı kesiyor belli şekillerde, bizdeki de yaprak şeklinde kesiyor kağıdı. Çocuklar habire yaprak kestiler bu şekilde, sonra onları iplere geçirdim, iğne iplikle. Ve astım dala. İşte bu:

Şimdi kuru dalların bir başka seremonisi var evde. Sonbahar bitip de Kış gelirken değişti bende projelerin şekli de elbette. Bu da başka bir yazının konusu olsun, zira çoook şey var.