Seher Vakti Bir Güzele Vuruldum

{Yeni bir sistem kurdum kendime, gece geçe kalmadan uyumak ve sabah gündoğmadan uyanıp bir daha uyumamak. Eskiden geç yatar ancak öyle işlerimi yapardım, gördüm ki sabahın lezzeti, verdiği müthiş enerji ve içimden oluk oluk taşırdığı yaşama sevinci başka hiçbir şeyde yok. Sabahın bir saati gecenin üç-beş saatinden çok daha kıymetli ve kesinlikle çok, çok daha bereketli. Yıllardır bitiremediğim işlerimi, nasıl olduğunu bile anlamadan, olağanüstü bir biçimde, sanki sihirli bir el değmiş gibi birkaç sabahta bitirdiğimi söylesem sanırım anlatabilirim ne demek istediğimi. Bu lezzeti aldıktan sonra da haliyle vazgeçilmezim oldu sabahlar benim için}

İşte böylesi bir zamanda, henüz şafak sökmeden, gökyüzü  mavimtrak bir hal alıyor ve o mavi renk an be an açılıyorken uyanıyorum… Seher vaktinin efsunlu havasını içime çekmek için kalkıyorum yerimden ve pencereden bu havayı soluyorum. Şehir sessiz, sokak lambaları henüz yanıyor, herşey uyuyor. Ve ben seher vakti bir GÜZEL’e vuruluyorum yeniden…

.

Gün güneşli ise değmeyin keyfime. O sabahlar bambaşka oluyor bu yerde ve hele ki içimde. Ama işin güzel tarafı bazı günler gökyüzü bulutlu ve kapalı da olsa sabahın en erken saatlerinde büyük bir nimet var burada, yakalayana. Zira ufuk çizgisinin hemen üstünde bulutlar kayboluyor ve gündoğumu ve günbatımı sırasında güneşi ve harika gökyüzünü görmek mümkün oluyor. Yani erken kalkan hem yol alıyor hem de güne güneşli başlıyor, çoğunlukla…

İşte ben erken kalkınca, güneşin taptaze ışığı böyle altın rengine boyuyor camları ve dolduruyor turuncu ışığıyla odamı. Seher vaktinin ardından gelen bu kusursuz zaman ‘Aşk’la dolduruyor içimi, neredeyse çıldırıyorum.

.

Güneş karşı tepedeki evlere vuruyor, kuşlar birlikte havalanıp şarkılarını dünyaya salıyor. O çığlıklı şarkılar benim çıldırayazdığım anın canlanması bir nevi. İyi geliyor, pek iyi geliyor… 

.

Perdem, odamın duvarı gene o tatlı renkle doluyor. İçim bu renkle ısınıyor.

.

Aşağı iniyorum; alt kata henüz inmemiş güneş. Sadece karşıya vuran tatlı ışığı var güneşin. Ağaçların yüksek dalları ve yaprakları, bazı çatılar altın rengine boyanmış…

.

Burada hava soğuk. Hele sabah vakti iyice soğuk oluyor ve alt kat hep daha serin. Hırkamı giyiyorum ve içimi en çok ısıtan şeylerden birine girişiyorum; henüz çocuklar ayaklanmadan, istekler sıralanmadan, harala gürele olmadan sakince güne başlamak ve kahvemi hazırlamak. Makinadan çıkan taze kahve dumanı ve yaydığı o ilk kokuyu duyumsamak ve o ilk yudum, o ilk taze tat bambaşka.

.

Güneş varken ve güneş ışığının değdiği herşey bambaşka bir sıcaklık kazanmışken ılık bir müzik açıyorum kendime. Usul usul, rahatsız etmeyen. Dinliyorum müziğimi, bazen bilgisayarın başına kuruluyorum, bazen yazıyor, bazen Pinterest’te keyfediyorum. Ama gün güneşli ise, güneşin aydınlattıkları çoğalıyorken hava ne denli soğuk olursa olsun kendimi bahçeye atıyorum. Bir elimde telefon, bir elimde fotoğraf makinam ve kahvemle tepemde uçan kuşların çığlıkları, yan bahçenin kuşlarının cıvıltıları, bazen uzaklara giden uçakların yaklaşan ışıkları ve sesleri, serini taze ve temiz sabah havası eşliğinde geziniyorum. Güneşin değdiği her yeri izliyorum nerdeyse, tüm duyularım apaçık zaten. Çitleri bile parıldatan ve neredeyse şeffaflaştıran güneş ışığı, herşeyi efsunluyor gene. 

.

.

Canım elma ağacım, elmalarımız parıldıyor narin ilk güneşle…

.

Bahçede çiçekler ektiğimiz bir alan var, gün be gün coştu ve kır çiçekleri ile doldu her yanı… İşte bu da pembe gelincik… Dönmüş yüzünü güneşe, almış o narin güneş ışığını üstüne ve şeffaf ve şaşkın bakıyor bana öylece, gene mi geldin dercesine. Sayısız fotoğraf çektim, çekiyorum bu bölgede ve evet gene ve gene:)

.

Biraz yağmur çiseliyor. Eh ne de olsa burası İskoçya. Güneş nazlı biraz burada! Yağmurla bir an kayboluyor güneş, derken içiçe giriyor ikisi ve bu muhteşem manzara doğuyor.

.

Yağmur artıp da, gökkuşağının renkleri silinmeye yüz tutarken içeri giriyorum. Ve gökyüzü kapanıyor. Dolu dolu yağmur yağıyor. Hasılı sabah erken kalkan tüm bu güzelliklere şahit oluyor, geçe kalan ise günün sadece yağmurunu görüyor. Yağmur da güzel elbet lakin sabah güneşi görmek ve güne o güzel ışıltıyla başlamak başka bir enerji veriyor ve o enerji gün boyu beni mutlu tutmaya yetiyor. Bazen yorgunluktan bitap düşsem de, (ki iki haftadır berbat bir hastalıkla mücadele ediyorum/uz, genellikle sürünüyorum yerlerde) o sıcak enerji içimi ısıtmaya, düştüğüm yerden kalkmama ve çabuk ayaklanmama vesile oluyor. Şükürler olsun sabahlar bana çok iyi geliyor.

.

Seher vakti bir güzele vuruldum diyen canım Barış Manço’nun Aynalı Kemer’i de olsun değil mi ama:)