.Son günlerde, dönemsel hevesim olarak konuşan fotoğraflar var.{Gerçi bu sıra aç kalmış vahşi bir hayvan gibi atlıyorum gene herşeye; dikiş, örgü, tığ, craft, kağıt, taş, makas ne olursa… Daha doğrusu atlayayazıyorum, zira icraat yok henüz, kafayı ve malzemeyi dertop etme telaşındayım. Belki başlamadan biter bu heves kim bilir. Elimde yığınla malzemeyle gene kalakalırım önceki zamanlar gibi… görelim bakalım}
İşte bugün de iyi ve güzel şeyler olsun istedim konuşan fotoğraflar vesilesiyle burada. Güzel ve mutlu şeyler… Olabildiğince ayıkladım hayatımızın tozunu, kirini, pasını. Cevher gibi çıkardım mutlu olan anları. Geri kalanlar bende kalsın ama hayatımız hep de bayram sanılmasın. Bir gayret benimki… Hem belki güzeli çıkarmaya bunca özenince sahici güzeli de buldurur En Güzel değil mi! Pek çok kez buldurduğu gibi..
.Son günlerde sevdalım sabahlar var. Anlatmaya doyamadığım sabahlar… Bakmaya doyamadığım altın pencerem, perdem ve böylesi fotoğraflar var.
.Son günlerde soğuk havalar var. Soğuk havaların etkisiyle evlere sığınma isteği var. Küçülme, biraraya gelme hali var. Sıcak içecek, battaniye, hırka, soba, şömine, örgü vesaire kelimelerinin dahi cezbetmesi hali var.
.Son günlerde, daha doğrusu burada okulun başlama tarihi olan Agustos başından beri iyi kötü devam eden Homeschooling (Evde Eğitim) didinmelerimiz ve bazen didişmelerimiz var. Bu süreçte abiyle beraber neleri neleri öğrenen bir minik adam var. Üstelik bu minik adama sevecenlikle birşeyler anlatan bir abi var. Yani çoğunlukla:)
.Son günlerde iki erkek çocukla tüm gün birlikte olan annenin bir an bile durmama hali var. Bunun üstüne her boşluğu değerlendirme zorunluluğu var. Örneğin Selim kendi başına birşeyler öğreniyorken, araştırma yahut alıştırma ya da okuma yapıyorken o sırada derhal işe koyulmak var. A-maaa annenin hemen yanında bitiveren ve ona yardım etmek için didinen bir minik melek de var.
.Son günlerde, evimizin orta yerinde yer alan ve şu halini bile kat be kat aşmış bir duvarımız var. Beni sevindiriyor ve mutlu ediyor bu duvar. Bin tablodan daha ala benim için bu saçaklı ama manidar duvar.
Son günlerde, kışın yaklaşmasıyla birlikte yeniden Güney’den evime giren bol güneş var.
.
Son günlerde ve tüm günlerde basit, küçük mutluluklarım var.
..Son günlerde bahçede ektiğimiz şu bölümde açan türlü türlü kır çiçeği var. Adını bile bilmediğim, sayısız şekilde, renkte çiçek.
Son günlerde yine yeniden göçmekte olan uçan kazlar var.
.
.
Son günlerde bahçeden topladığımız elmalar var. Üstelik geçen seneki mahsülden çok, çok daha fazla. Öyle ki dağıttık komşulara.
.
..Son günlerde kampa hazırlık aşamalarımız var. Gidemedik kampa ama hiç olmazsa bahçeye kurduk çadırı ve çocukları çılgınca mutlu etti bu.
Son günlerde bahçedeki kampa yetiştirmek için pankek yapan tezcanlı bir anne bile var.
.
Son günlerde aile boyu seyahat, fotoğraf, gezi çılgınlığına kapılmak var. Oğullarımın kameraları, dürbünler, haritalar var…
.
Son günlerde ilham veren yeni ağaçlarla tanışmak var.
..
Son günlerde Bilimselliğini belgeleyen bir BilimSelim var.
..Son aylarda tam teçhizatlı festivallere giden bir anne var. Çift telefonla dolaşıyorum artık. Ama yeni arzum; cümle bilgisizliğime rağmen profesyoneller gibi çifte kamerayla dolaşmak. Lens çıkar tak derdi olmadan… Hop zoomla, hop geniş açı al vesaire…
.Son günlerde kendini iyice belli eden sonbahar var. Parklar, ağaçlar bir başka güzelliğe bürünüyorlar. Hele şu ağaç gölgesi, nasıl da zarif bir dantel gibi duruyor yerde değil mi?
Son günlerde güzel insanlardan edindiğim bilgiler var. Canım Hilal’cim, ne iyi geldi çektiğin şu pasaj!
..Son günlerde gene Kışın yaklaşmasıyla birlikte gündoğumlarının ve günbatımlarının karşıma geçmesi ve harika gökyüzü şölenleri var.
Son günlerde böyle harika gece manzaraları var.Ve kimbilir daha neler var… Devede kulak bile değildir muhtemelen ayıkladıklarım. Kimbilir hayatın telaşına kaptırıp gözden kaçırdığım ne güzelikler, ne seremoniler var. Görsem, bilsem, sevsem hepsini…#sonsuzşükür
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder