Ama herşeye rağmen evin en maharetlisi
ve yeteneklisi büyük ablamdı. Dikiş, nakış, örgü, tığ, kanaviçe, etamin,
daha adını bilmediğim binbir türlü işleme, boncuklar, ipek süslemeler
yapardı, muazzam bir terzi ve dahası müthiş bir ressamdı. Her tür
malzemeyle hiç eğitimini almadığı bu sanatta harika eserler ortaya
çıkarırdı. Üstelik onun arkadaşları sadece çeyiz düzerken ve o evden de,
dışardan da yadırganıyorken…
Ablam en büyük, ben en küçük olunca O ve
ona dair pek çok şey çocukluğumun en özel anıları olarak saklı duruyor
hafızamda. Ancak büyük kısmı arka bellekte duruyor besbelli ki gördükçe
a, evet bu da vardı, diyor, hem bu kıymetli şeyleri bulduğum için
seviniyor, ama hem de hüzünleniyorum… İşte böylesi birşeye rast
getirildim geçenlerde; Sesiber vesilesiyle: YOYO!
Adını bilmiyormuşum, tek bildiğim
ablamın bir dönem bunlardan yaptığı ve yaptıklarının da yıllarca
evimizde durduğu. Renk renk, desen desen kumaşlarla yapardı bunlardan,
ah ne tatlıydı.
Eskiye dair şeyleri seviyorum, bu yüzden
İngiltere’de olmayı da seviyorum. Çünkü Vintage olan hemen herşey
ablamda ve bizde vardı. Burası geri plana atılan nice anımın ön hafızama
alındığı yer oluyor ve ben sıklıkla yaşıyorum geçmiş, şimdi
atlayışlarını.
Gelgelelim Yoyo’ya… Daire şeklindeki
çeşitli kumaşların kenarlarına ip geçirip sıkmakla elde ediliyor. Çok
kolay ve kesinlikle çok, çok keyifli. Motif türü şeyleri çok seviyorum
ama örmek, ya da tığla yapmak, yahut dikişle çok uzun sürüyor ve benim
gibi tezcanlı biri için uygun olmuyor. Oysa bu yoyolar hemencecik
birikiyor da birikiyor.
Aslında ben tıpkı ablamın yaptığı gibi
minik çiçekli, pötikareli, puantiyeli vesaire çok çeşitli ve desenli
kumaşlarla yapmak istedim ama o henüz mümkün olmadı. Ben de elimde olan
ve bir heves alıp kenara koyduğum keçelerle yaptım, biraz sert ama
neticede kalıp gibi de oldular. O gün çocuklar da yanıma oturup epeyce
şey dikti. Şöyle ki;
Sonra ben tatmin oldum. Zaten özlemini
çektiğim şeyleri adeta salyalarım akarak, nabzı hızlı hızlı atarken bir
acele, bir telaş yapıyorum sonra neredeyse bitmeden öbür özlemini
çektiğim şeye geçiyorum. Her neyse birkaç yoyo beni kesti ve sonra alıp
hepsini ipe geçirmek aklıma geldi. Süs gibi oldu ama bence pek iyi
oldu, bakın;
Aslında hayalim bir yastık yapıp koltuğumun en baş köşesine koymaktı, ya da koltuk örtüsü ama bunlar için çok uğraş vermem lazım, astar dikmem lazım, en önemlisi türlü kumaşlar almam lazım, benimse acelem var başka projelere geçmem lazım:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder