Bizim Evde Homeschooling (Ev Okulu = Evde Öğrenim) Nasıl Oluyor?

Bir önceki; Bizim Evde Homeschooling’de (Ev Okulu = Evde Öğrenim) Neler Oluyor? yazısından sonra bugün pek çok merak edilen, Bizim Evde Homeschooling (Ev Okulu = Evde Öğrenim) Nasıl Oluyor’u adım adım yazmaya çalışayım:

-Çoğunlukla haftaiçi ders kıvamında şeyler yapıyoruz. Haftasonu bir günü Çocuk Günü ilan ettik. Çocukların istedikleri şeyi yapıyoruz bu günde ve tüm günü tastamam onlara ayırıyoruz. Parklar, müzeler, bahçeler, tarlalar, orman, dev akvaryumlar, bilim merkezleri, havuz, dağ-deniz-göl gezileri  vesaireler çocukların tercih yerleri. Bazen birkaçına birden gidiyoruz vesaire… Bu şekilde onlar da biliyorlar bir günün kendilerine ait olduğunu, biz de. Biz onların isteklerine saygılı oldukça onlar da (elden geldiğince:)) ertesi gün biz birşey yapmak isterken uyum göstermeye çalışıyorlar bize. E, bir gün de yetişkin günü olsun diye… (Bizim durumumuzda en iyi çözüm bu, zira sürekli olarak dörtlü şeklinde geziyoruz ve birbirimizin işlerine de katılmak zorundayız)

-Hafta içi her ne yapacaksak saat 9 olunca başlıyoruz.  Bu zamanı mümkün olduğunca korumaya çalışıyorum zira gördüm ki zamanda esneklik yapınca devamında kayma, kaytarma hali oluyor. Ve en ilginci böylesi bir disipline en çok çocuklar ihtiyaç duyuyor. Bu şekilde kendilerini organize edebiliyorlar ve çatışmalar azalıyor, şimdi değil, sonra, hadi vesaire gerginliği ortadan kalkıyor, hasılı kararlılık işe yarıyor ve kesinlikle daha az yorucu oluyor.

Bu konuda okuduğum bir cümlenin doğruluğunu da yaşadım;

Üstün zekalı çocuklar disipline diğer çocuklardan daha çok ihtiyaç duyarlar, diyordu. Zira çok doğru ki; yaşam disiplinli iken (burada şaşmaz, sapkın, saptantılı ve kaskatı disiplinden bahsetmiyorum) daha az yorucu oluyor. Hem ruhen, hem de bedenen. Bizimkiler de rutinimsi şeyler daha çok. Sabah yemek saati, başlangıç, bitiş vesaire gibi… Yoksa daha önce de dediğim gibi bilginin işlenişi konusunda hamur gibi duruma, çocuğa, şartlara ve isteğe göre şekil alıyoruz.

-Her gün mutlaka okuma yazma yapıyor Selim. İngilizce yazıldığı gibi okunan bir dil olmadığından bu kısmı ne kadar çok yaparsa o kadar iyi oluyor ve gelişiyor. Yazarken bilmediği kelimeleri tek tek heceliyorum, okurken bilmediklerini araştırıyoruz. Bu konuda Google Translate çok büyük nimet benim için. Telefonumda da var, çok faydalanıyorum. Kelimeyi çevirmek/öğrenmek tamam, hatta ben de birçoğunu biliyorum ama telaffuzu benden öğrenmesi yarardan ziyade zarar verebilir, zira bence berbat bir telaffuzum var, bu yüzden ehil olan Google’a başvuruyorum:)

Bazen Translate programına kitaplardan bölümler yazıyorum, oradan okundukça Selim yazıyor. Bazen Selim’e sorular soruyorum, cevaplıyor vesselam. Bu konuda destek kitaplar var, onlardan da faydalanıyorum. Farklı konular, kelimeler ve yöntemler buluyorum bir şekilde. Bir de şimdilik Türkçe’yi hiç karıştırmıyorum, zira öncelik İngilizce okuyup yazabilmesi. Bunu çözebilirse Türkçe’ye geçebiliriz, kaldı ki şükürler olsun Türkçe okuma yazmaya hiç geçmediği halde İngilizce’den daha başarılı bu konuda.

Evimizin her yanı kitap doldu, bu çok mutlu ediyor beni.

-Selim’le rutin yaptığımız, basit aritmetik ve okuma yazma en fazla günde 2 saat sürüyor. Geriye kitap okuma kısmı kalıyor, onu da dilediği bir zamanda yapıyor. Sonrasında kendi istemedikçe ders kıvamında ekstra birşey yapmıyoruz. Dilerse oyun oynuyor, dilerse dışarı çıkıyor vesaire… Akşam da (genellikle) uyumadan 1-1,5 saat kadar Türkçe kitaplar okuyoruz. Kısaca okul gibi görünen öğrenim kısmı en fazla 2 saat, okulsuzluk gibi görünen öğrenim kısmı ise zaten gün boyu devam ediyor bir şekilde:)

Bir de şunu farkettim. Belki herkes için geçerlidir ama ben direkt Selim üzerinden yaşadığım için ancak onun üzerinden örnekleyebilirim: Bilgi sabit ama yöntem değişince öğrenme isteği kat be kat artıyor. Ne zaman yeni bir şekilde sunsam bilgiyi heyecanlanıyor, hah bu çok iyi oldu diyor. Öbür türlü sıkılmaya başlıyor, kaytarmak istiyor vesaire. Mesela matematiği sudokumsu bulmacalar, kelime avları gibi vermeye başladım müthiş keyif aldı. Öbür türlü sahiden sıkılıyordu ve ben de çaresiz kalıyor, yetersiz hissediyordum. Hani o hamur gibi şekil alma diyorum ya, bir o bir de bu yöntem değişikliği çok büyük bir nimet bizim için.

Bu fotoğrafta Selim’in ilerlettiği tüccarlığı var. Basbayağı dükkan açtı kapı önüne. Arkadaşları ile beraber satış yapıyorlar, bazen sadece takas ediyorlar, bazen yeniden müzik yapıp para kazanıyorlar, epeyce de para topladılar ve hepsini bağışladılar. Sonra mahallede benzerleri türedi ama diğerleri kendilerine alıyormuş parayı, hıh! dedi:)

Bu da Selim’in vazgeçilmez jelleriyle yapılan öğrenim oluyor:) Kerim’se dokunmaktan deli gibi kaçınıyor, annesi kılıklı titiz oğlum benim:)

Gün gün ne yaptığımıza gelince, genellikle diyerek yazmaya çalışayım: Ama önce şunu söyleyeyim, bu yazdıklarım şüphesiz ki motomot uygulanmıyor. Öncelikle her gün başlamadan; bugün yapmak istediğiniz birşey var mı diye soruyorum, bir fikirleri varsa o doğrultuda ilerliyoruz. Varsa önerileriyle yapılması gerekenleri harmanlıyorum bir şekilde, yoksa ben bildiğim şekilde ilerliyorum.

-Pazartesi günleri genelde Haftasonu-Çocuk Gününde vesaire olmak üzere neler yaptığını yazıyor defterine Selim. Çok iyi şeyler çıkıyor buradan, şaşırtıcı ve etkileyici benim için. Bazen hikaye yapıyor kendince.  Gene basit aritmetik yapıyoruz ve gene kitap okuyor illa.

mesela ilk günler, yazısı henüz karman çormanken böyle bir hikaye yazmıştı.

bazen günlük kıvamında yazıyor, bazen okuduğu, izlediği, gördüğü birşeyi yazıyor.

The Missing Piece, adlı kitabı aldık. Çok sevdi. O kitabın bir de -The Missing Piece Meets the Big O- versiyonu var deyince kendim de bir tane devam kitabı yazacağım dedi, ve yukarıdaki harikulade(!) hikayeyi yazdı.

Bu da gene ilk günlerde yazdığı bölümlerden. Bisikletinin yan tekerleklerini henüz çıkarmıştı ve çok mutluydu, ona dair bir betimleme kullanmış: bisikleti desteksiz sürmek, bir geyiği sürmek gibiymiş. Çok sevmiştim bu ifadeyi, geyiği sürmeyi nereden biliyorsun demiştim, bilmiyorum ama öyle olduğunu hissediyorum demiştii:)

Bu da efsane (!) hikayelerden biri. İlla bir muzırlık, kabalık olacak :)

Bu sırada Kerim de boş durmuyor tabii:) İşte yukarıdaki ve aşağıdaki de onun şaheserleri:

-Salı günü Selim’e yazmak, çizmek, anlatmak istediği birşey var mı diye soruyorum, o birşey seçiyor ve onu yapıyor. Bazen kütüphanede saatlerini okumakla geçiriyor. Kerim’se okuyor, yazıyor, çiziyor. Bazen Selim Kerim’e kitaplar okuyor.

-Çarşamba günlerini Science Day (Bilim Günü) ilan ettik. O gün en az bir deney yapıyoruz ve daha sonra o deneyle ilgili aklında kalanları, etkilendiklerini yazıyor.

-Perşembe günü, eğer isterse belgesel izliyor, izlerken notlar alıyor, sonra onlara dair uzun bir yazı yazıyor.

-Cuma günü, Selim’in en sevdiği o gün zira Searching Day (Araştırma Günü). Tüm hafta aklına takılan, öğrenmek istediği nice şeyi not ediyor. Cuma Günü araştırıyoruz. Bu gün beni de mutlu ediyor, onun gözlerindeki ışıltıyı, araştırmaya ve öğrenmeye olan açlığını, ihtiyacını ve öğrendikçe yüzüne yayılan o mutluluğu görme imkanım oluyor. Tabii ben de bu arada neler öğreniyorum neler ah bir bilseniz… Böcekler, sürüngenler, bilmediğim onlarca türde hayvan, deniz canlısı, mantarların yüzlerce türü, virüsler, bakteriler, yarasalar, aslında görmeye dahi dayanamadığım nice hayvan, böcek vesaire…

Bu sırada Kerim ne yapıyor? Bilim ve Araştırma Günlerinde o da aktif olarak yer alıyor. Kütüphaneyi çok seviyor. Çocuk Günlerine bayılıyor. Selim masabaşında ise ona da bir defter, kalemler ve boyalar koyuyorum. Bazen farklı materyaller. İsterse katılıyor. Bazen hiç istemiyor, ben oyun oynayacağım diyor, bazen tek başına olmaktan sıkılıyor abiyi dürtmeye çalışıyor, bazen Selim tek başına birşey yapıyorsa biraz onla oynuyorum, ya da önüne oyalayıcı birşeyler koyuyorum, eğer Selim’le olmam gerekiyorsa tv de masum birşey açıyorum vesaire… Ha şimdilerde en puzzle seviyor ben de onuna önlerden koyuyorumi yardım istedikçe yardıma gidiyorum.

Botanik bahçesini gezdiğimiz bir gündü. Garip, böcek yiyici bitkilere çok meraklı Selim. Onları inceledikten sonra dışarsa gezerken bu güvercini gördü. Bir ayağı sakattı. Uzun bir süre kuşu izledi Selim. Sonra ağlamaklı, son derece gergin yanıma geldi, birşey yapmamız lazım, o kuşu biri kapar diye. Sonra uzaklaştı yanımızda ağlamamak için. Derken o güvercin onu hissetmiş gibi; peşinden ayrılmadı Selim’in. parkın uzak bir köşesinde bile geldi Selim’in ayaklarının dibinde gezindi. Çok etkileyiciydi. Belki bir melektir dedim, kimbilir:)

Bazen işte böyle şeyler çıkartıyoruz ortaya.

Bazen aşağıdaki gibi film yapıyoruz; tüm fotoğraflar, dizilim, kurgu, müzik, fontlar herşey Selim’e ait. Üstelik kardeşiyle bir tür Cohen Brothers ortaklığına girdi, Spook Boys koydu adlarını:)  Ben sadece dediklerini yaptım, bir nevi asistanlık yani:

Son söz, Selim’den gelsin. Geçenlerde bana İngilizce öyle seri bir şekilde söyledi ki;

“Hem diğer çocukların gittiği okula da gitmek istiyorum, hem de Homeschooling’i seviyorum. Ama  o okulda Searching Day ve Science Day yok, oysa ben ikisine de ba-yı-lı-yo-rum. “

Ben de bu iki günü ne çok sevdiğinin farkında olduğumu ve diğer çocukların gittiği okula gitse bile gene haftada iki gün bu şekilde yapabileceğimizi söyledim, çok sevindi.

Bu konuda bir dipnot daha düşeyim; diğer çocukların tümünün okula gidiyor olması onlarda da okula gitme isteğini arttırıyor. Geçen sene okula gitmek istemiyorum derken (ki o zaman mahalledekilerle arkadaşlık kurmamıştı) şimdi gitmek istiyorum, diyor Selim ve dahi Kerim. Sanırım Selim farklılık istemiyor bu konuda. Bunu yeterince yaşadığından olsa gerek, bir de hakikaten sosyal bir çocuk, içlerine karışmak, benzeşmek istiyor. Zaten genel insan fıtratında da vardır bu durum.

Dışardaki çocuklar meraklanıp soruyorlar hatta Homeschooling terimini ilk onlardan duydu Selim, ben bir isim koymamıştım. Ama konuşmalarına şahit olduğumda gördüm ki, bu konudaki sorulardan hoşlanmıyor Selim. Kızın biri bu konuda sorular sorduğunda savsakladı en sonunda da konuşmak istemiyorum, dedi. İşte bu da Homeschooling’i şu haliyle sürdürmememiz için bir etken. Bir diğer etken de dediğim gibi; çocukları aktif ve düzenli olarak diğer çocuklarla kaynaşabilecekleri ortamlara götüremiyor oluşum. Ben bu konuda yetkin olabilsem Homeschooling yapan ailelerle de bir araya gelebilir böylece Selim’e farklı olmadığını da hissettirebilirdim. Ki Waldorf okulu bir daha açılamayınca geriye kalan öğrencilerin çoğu Homeschooling yapıyor şu an. Ve onlarla da irtibatımız var.

İşte böyle… Görelim bakalım ne olacak.. Ya da Mevlam görelim neyler, neylerse güzel eyler…