İskoçya’ya Dair Özleyeceklerim

Buraya gelirken hiç temelli kalmak üzere düşünmedim kendimi, bizi. Zaten kalıcı yerleşme fikri, nerede olursa olsun diken diken ediyor tüylerimi. Bu yüzden ev satın almak kelimesinden bile ürperirim. Oraya sabitlenme korkusu sarıyor  bu düşünceyle içimi çünkü. Hep; bir yerde biraz yaşamak üzerenedir niyetim. Ancak bu biçim yaşam çocuklarla pek de kolay değil, hele ki başka türden kuvvetli faktörler de devreye girince çok zor ve çok yorucu olabiliyor böylesi bir yaşam. Her ne kadar çocuklarım da benim gibi seyyahlığa tutkun göçebe ruhlu da olsa neticede çocuklar, özen, düzen, sakinlik ve bir nebze alışageldilik içinde daha az sorun yaşıyorlar/yaşıyoruz. O yüzden şimdilik (hala şimdilik diyorum, tamamen demeye dilim varmıyor, içim elvermiyor) bildiğimiz bir yerde birazcık sabitlenme niyetimiz var. (Hoş, benim kendi adıma başka planlarım da var, gene durmak yok yola devam, modundayım ya:))

Şimdi belirlediğimiz ilk vakitten de önce dönme planları yapıyoruz. Ve bu esnada özleyeceklerimiz fazlasıyla gözüme/gözümüze çarpıyor. Garip birşey bir başka yerde yaşamak… Selim’e soruyorum; dönelim mi, sen ne dersin, diyorum; hem evet, hem hayır, diyor. Böyle birşey işte! Haliyle özleyeceklerimizi düşündüklerimiz ama bir de hiç özlemeyeceklerimizi düşündüklerimiz var. Ben unutmak istemedim, yazayım istedim aklıma gelenleri.  Hem belki gitmek isteyenlere, ya da gelenlere de az da olsa bir fikir verir özleyeceklerim ve özlemeyeceklerim. Zira bazı şeyler var ki  yaşanmadan bilinmiyor ve yaşananların dile getirilmesi (evet herkesin koşulu, konumu, hali ve durumu farklı olsa da) faydalı olabiliyor.

.

 .

Özleyeceklerim;

-İskoçya’nın enfes doğasını. Şeksiz şüphesiz çok özleyeceğim. Nefesimi kesecek denli karşılaştığım binlerce görüntü beni benden aldı, çok özleyeceğim buranın doğasını.

.

.

-Doğanın erişilebilir oluşunu: Doğaya karışmak için uzak yollar almaya gerek kalmaması, hemen yanıbaşımızda oluşu: Markete giderken dahi harika manzaralar yakalamak. Ve hele ki 1 saatlik bir uzaklıkta sayısız harikulade ortama ulaşmak. Sahici ormanlara, enfes göller bölgesine, dağlara, denize ya da dilersen okyanusa uzanma kolaylığı.

.

.

-Aynı zamanda son derece modern ama tarihi olan, eski hem de yeni olan, seçkin ve nezih olan, küçük ama içinde büyük bir şehirde olabilecek her türlü güzelliği, doygun bir içeriği barındıran, adına Festivaller şehri, kültür şehri denen, metropol olanaklarında ama küçük bir kasaba gibi yaşamı kolay olan; her yere kolay ulaşım, trafikten yoksunluk, şehrin içinde duran kocaman ve çıkılabilir yemyeşil dağı ve park: Holyrood ile doğayla da karışık olan, gene kasabavari küçük dükkanları bulunan; vintage-retro türlü dükkanlar, örgü dükkanları gibi ve çok yer görmedim ama gördüklerimi sıralarsam; içinde en az bir ay yaşadığım İstanbul, Ankara, İzmir, Diyarbakır, Eskişehir ve daha birçok ilimiz, yanısıra Moskova, Petersburgh, Boston, New York,  Glasgow, Londra, Chester arasında kesinlikle (evet kışın kasvetli havasına rağmen) en yaşanabilir şehir dediğim ve en çok sevdiğim, kendisine bambaşka hisler beslediğim, içinde kendimi güvende, emniyette ve neşe içinde hissettiğim Edinburgh’u çok özleyeceğim. (Minik Edinburgh Rehberi yazısı için tık tık) (Pek güzel Edinburgh yazısı için tık tık)

.

.

Yön yoksunu halimle içinde kaybolmadığım tek şehirdi Edinburgh. Meşhur sokak adlarını bile ezberledim: Royal Mile, Princes Street, The Grassmarket…

Şayet çocuksuz olsam bu şehirden vazgeçmezdim herhalde asla. Ve şayet çocuklarım yurt dışında okumak istese ilk isteyeceğim yer olur Edinburgh.

.

.

-Edinburgh’a trenle gitmenin güzelliğini, yolları, açık tarlaları, yeşil dağları, otlayan hayvanları, baharda sarı tarlaları, yazın mor çiçekli döşenmiş her yanı, nezih trende nezihçe seyahat etmeyi özleyeceğim.

.

.

-Edinburgh’un festivallerini, özellikle Fringe adlı sokak festivalini, Jazz ve Blues Festivali’ni; Mardi Gras’ı, Karnavalını çok özleyeceğim. (Festivaller Şehri Edinburgh yazısı için tık tık) (Festivalde Hayatın Ritmi yazısı için tık tık)

.

.

-Loch Lomond denen göller bölgesini, Highland denen dağlık bölgeyi, Ayr denen sahil şehrini ve engin kumsalını, Glasgow’daki Kelvingrove denen güzelim parkını,  geniş ve gelişmiş daha nice parklarını, sereserpe oyun alanlarını, her köşe başında yer alan kamp alanlarını,

.

.

-Doğayla ne yapacaklarını bilen ve her fırsatta doğaya kaçan insanlarını, her tatilde yollara düşen iç geçirdiğim karavanları,

.

.

-Semtimi özleyeceğim. Nezih, seçkin ve temiz Lenzie’yi ve Lenzie’nin temiz evlerini.

.

.

-İnce, narin, nazenin, renkleri harika ve körpecik İngiliz Lalelerini ve bunları bulma keyfini ve lalelerle hasbihalimi, (çok üzgünüm Lale Türk çiçeği ama buradakiler çok daha zarif, endamlı ve renkleri inanılmaz güzel)

.

.

-Marketlerde demet demet satılan güzelim çiçekleri ve kendime bol bol çiçek almayı,

.

.

-Bahçemi özleyeceğim: içindeki iki elma ağacını, yabanmersini, kuş üzümü, kızılcık ağaçlarını, komşumun yarısı bahçeme bakan Cherry Blossom (kiraz Çiçeği) ağacını, baharda bahçeyi dolduran papatyaları, lavanta ve kanoları, türlü türlü kuşları ve onların cıvıltılarını, sabahın yaramaz sincaplarını, çimlerin kesilmesini ve bu esnada çıkan enfes kokuyu,

.

.

-Çocuklarımı salabildiğim çıkmazla biten ve tanımadık arabanın pek de girmediğimi sokağımı,

.

.

-Komşularımın bazılarını: Peter ve Ann… İki çok özel insan. Zamanla daha çok anladım özel oluşlarını. Zira tüm İskoçlar böyle değilmiş, meğer numuneymiş onlar. İskoçlar sıcak, samimi genel olarak, hele ki yaşlıları. Yolda gördüklerinde selam vermekten başka havdan sudan hemen konuşmaya başlıyorlar mesela. Hava zaten iyi bir konu burada:) Ama orta yaşlıları, özellikle bizim mahalledekilerin pek de sıcak olmadıklarına hatta buz gibi ve arıza olduklarına şahit oldum çokça.

.

.

-Evimi özleyeceğim. Büyük, kocaman pencereli evimi. Her yeri ışık alan karanlık tek yeri bulunmayan evimi. Banyosunda bile sokağa açılan devasa bir penceresi olan evimi. Ön cephesi sokağımıza, arka cehpesi tüm Lenzie’ye bakan ve tepede olması sebebiyle eşsiz bir manzarası olan evimi. Yatarken gepgeniş penceremden gökyüzünü izlediğim penceremi özleyeceğim.

.

.

.

-Geceleri açık havada çocukluğumdan beri görmediğim, yıldız dolu gökyüzünü, (bunu fotoğraflayaamdım, ah keşke ustalaşsaydım fotoğrafçılıkta dediğim anlar)

-Kış gündoğumlarını ve günbatımlarını ve bunlara penceremden şahit olmayı çok özleyeceğim. Çok şey kattı bana o gündoğumları ve günbatımları.

.

.

-Penceremden ufuk çizgisini yakalamayı,

.

.

-Ağaçları tek başına ve bütünüyle görme olanağını. Ötesi berisi betonarme ile kapanmamışken ve tüm güzelliği sere serpe ortadayken,

.

.

-Bazen alelade bir yolda peri masalı kıvamında görüntüler yakalamayı,

.

.

-İskoçya’nın kendine has yeşilini, daha doğrusu yeşilin binlerce tonunu. Özellikle yağmurdan sonra HD yayın kalitesine geçen berrak güzelliğini, az görünen ama çok kıymetli güneşini, güneşle herşeyin daha da güzelleşmesini…

.

.

-Alışverişe giderken geçtiğimiz yolları, çocuklarımın eğlencesi olan; -baba hadi heyecan yap- dedikleri sakin rampaları ve onlardan çığlık çığlığa atlamayı,

.

.

-Yolları, yolları, yolları… Her iki yanı ağaçlarla kaplı, her iki yanı dağlarla, her iki yanı yemyeşil çayırlıklar ve tarlalarla kaplı açık yolları, bir yanında aniden beliriveren göllerin tuttuğu yolları, tek ağaçları tek başına görebildiğim ferah yolları, enfes bir manzara karşısında cümleten heyecanlanıp hadi inelim dediğimiz yolları,

.

.

-Kahveyle yol yapmaları, bu esnada Evgeny Grinko’nun Vals müziğini dinlerken ta İstanbul’da hayalimde canlanan ne varsa neredeyse aynısını yaşamayı (sonsuzşükür) ve hala bıkmadan usanmadan Vals dinlemeyi,

.

.

-Yeşil tepeleri, tepelerde benekler halinde otlayan hayvanları ve bazen bir anda karşımıza çıkan enfes manzaraları,

.

.

-Gökyüzündeki eşsiz bulutlanmayı, sanki başımın üstünde dönen pamuk tarlalarını, mavinin değişik tonlarını ve bu tonların birbiri içinde yer almasını,

.

.

-Hafif rüzgarlı havasını, bu rüzgarla huşuyla dans eden ağaçları,

.

.

-Bazen yaprakları huşuyla dans eden heybetli bir ağacın gölgesinde oturmayı ve bunu yapmak için evden uzaklaşmaya ihtiyaç duymamayı, yanıbaşımda bulmayı ağaçları,

.

.

-Penceremi açtığımda dans eden ağaçların yapraklarının kulağıma dolan enfes sesini,

.,

.

-Bazen serinliğini,

.

.

-Müzeleri, gezilecek çeşitli türde yerleri; National Museum of Scotland, girdiğinizde üstünüze başınıza konan gerçek tropik kelebeklerin uçuştuğu ve Selim’in bayıldığı; The Butterfly & Insect World, Glasgow Science Center; bilimin en güzel hali, bir çocuğa bilim ancak böyle sevdirilir dediğim yer, Akvaryumlar, içinde şovalyelerin olduğu ve çocukların epeyce ilgisini çeken Kelvingrove Sanat Galerisi ve müzesi, Benim bayıldığım Riverside Museum (eski model arabalar, Vintage pek çok şey ve en güzeli küçük bir kasaba var temsili 50′li yıllara ait), içinde türlü bitkilerin ve çok güzel bir parkın olduğu Botanic Garden, hayvanat bahçesine kavramına sıcak bakamasam da gördüklerim içinde en iyisi; bir dağa kondurulmuş olan ve hayvanlara mümkün olduğunca doğal şartlar sunulmuş olan Edinburgh Zoo;  vesaire…

.

.

-Kaleler, şatolar, özellikle Edinburgh Castle, Stirling Castle ama kuzeyde ve adalarda da çok güzeller var. Göremedim henüz.

.

.

-Yazın ön tarafı, kışın arka tarafı dolduran güneşi,

.

.

-Evde ışık oyunlarını ve elde makinayla ışık kovalamayı,

.

.

..

-Her an yeni birşeyle, bilmediğim birşeyle karşılaşmayı, misalen aşağıdaki şey; Rhubarb

.

.

-Her an çok eskiden bildiğim birşeyle karşılaşmayı ve şaşırmayı, (puantiyeli, ekoseli, pötikareli kumaşlardan pek çok şey, pazen pijamalar, emayeler, kaplar kacaklar, eskiye dair türlü giysiler, hep çocukluğumun hatıraları)

.

-Hem modern hem nostaljik olmalarını, (modern vintage diyorlar zaten bu akıma, akımın en bilinen örneği de bir İngiliz klasiği Cath Kidston)

.

.

-Vintage tarzını herşeyde bulmayı ve herşeyle çocukluğumun en nadide anlarını hatırlamayı, bilhassa büyük ablamı,

.

.

-Evet, kahve seremonilerim; şömine başı sıcaklığı;

.

.

-Zevkime en çok hitap eden mağaza; birgün Türkiye’ye gidersem en çok burayı özlerim dediğim, içinde zevkin, estetiğin, modernlik ve estetiğin dolu olduğu TK Maxx,

-Hem sempatik, hem sevimli, hem hesaplı şeylerin mağazası Home Bargains,

-24 saat açık marketler; sevdalısıyım bu olayın.

-Kuvvetli bir sanatçı kıvamında olan sokak müzisyenlerini ve süper performans sergileyen gruplarını,

.

.

-Neredeyse evde geri dönüşüm yaptıran çöp ayrıştırma sistemlerini,

-Sağlık sistemi berbat olsa da bireysel konrollerin ciddiye alınması ve eve mektup göndererek test vesaire zamanının geldiğinin bildirilmesini,

-Ön bahçede duran çöp kutularına çöpü atmak için dışarı çıkmanın dahi keyifli olmasını, taze ve temiz enfes orman havası eşliğinde, özellikle akşamları,

-Costa Kahvesini ve her yerde bulunan kafelerini,

.

.

-Türlü türlü taze meyve sularını (özelllikle Marks & Spencer’ın karışımlarını) ve bunları bulmanın kolaylığını,

.

.

-Naan denen ve bana çocukluğumdaki Diyarbakır çöreğini anımsatan ekmeği, sarımsaklı (Garlic Bread) denen ekmeği,

-İnanması zor ama şeffaf antibakteriyel spreylerini, mutfakta bebek malzemelerinde dahi rahatça kullanabildiğim, herşeyim oldu benim onlar:)

-Evlerin her yerinden çıkan dolaplar, minik odalar; misalen merdiven üstününün dolap yapılması, merdiven altının mutfağa açılan kiler olması, girişte minik bir kare şeklinde kapılı bir portmando olması ve bunların getirdiği derli topluluk ve konfor,

-Şehirlerarası yollardaki muntazam, konforlu, ferah ve keyifli durakları, misalen aşağıdaki durak devasa birşeydi. İçinde çocuklar için sahici ve adamakıllı bir oyun parkı, çocuklar için masalar, lavabo, bahçe olan bir bölüm, oturulan yerin altında geçen gölet, ve alabildiğine açık ferah çayırlık manzarası vardı.

.

.

-Kozmetik malzemelerin hesaplı ve kolay ulaşılabilir olması; parfümlerle dansım:)

-Selamlaşan insanlar ama aynı zamanda başı eğik, edepli insanları çok özleyeceğim. Kimse kimseye bakış atmıyor, kesmiyor, bir erkek bir kadını yolda gözüyle asla taciz etmiyor. Beni pis bakış kadar rahatsız eden çok az şey vardır mesela ve burada çok rahatım bu bakımdan. Bırakın hepsini bir kadın bir kadına da bakmıyor. Ne yazık ki biz berbatız bu konuda. Erkekler de çok tiksinç olabilir kadın da kadını fena halde taciz edebiliyor benim canım ülkemde. Yapmayalım lütfen böyle:(

-Kuyruklarda en az bir metre mesafe bırakan insanları. Markette, hastanede, nerede olursak olalım en az bir metre mesafe bırakılır, kimse kimsenin dibine girmez asla.

-Pencereleri açık bırakabilme rahatlığı. Çünkü yoldan geçen kimse başını kaldırıp da bakmıyor içeriye. (Bunlar hep İslam ahlakında olan şeyler, nasıl yarmışız bu güzellikleri, içim acıyor düşündükçe)

-Keyifli kafelerini ve oradaki insan manzaralarını,

.

.

-Güzel ve bakımlı evler, yollar, dış mekanların titizliği, düzeni, temizliği, yeşilliği ve özenli hali. Hatta bence iç mekanlarından çok daha fazla özen gösteriliyor dış mekana.

.

.

-Baharda çiçeklerle donatılmış evler, bahçeler, cennet gibi oluyor her yer.

.

.

Türlü türlü, çeşit çeşit, ebat ebat sayısız ağaçla tanışmayı ve onlar için yolumuzdan olmayı,

.

.

-Yardım kuruluşlarının, sivil toplum örgütlenmelerinin neredeyse kusursuz işleyişi, postadan atılan poşetler, ihtiyaç listesi ve belirlenen günde sokağa bırakılan poşetin alınması harika bir sistem mesela;

.

.

-Her yaştan, kilodan, tipten kadının aldırmadan fiziğine dilediğince giyinmesi, kilonun ayıp olarak görülmemesi ve kimsenin kimseyi bakışıyla rahatsız etmemesini, yadırgamamasını.

-Kütüphanelerini, kitapların, filmlerin, oyun ve müzik cdlerinin çeşitliliğini, kütüphanelerinin çocuk bölümlerinin oyun parkı kıvamında yapılması ve çocukların doğal olarak kütüphaneye gitme merakının artırılması,

.

.

-Çocuk kitaplarını, özellikle aşağıda paylaştığım; everybody feels happy ve everybody feels sad kitapları ve daha niceleri.

.

.

-Trafikten yoksunluk, yaya geçidinde yol veren sürücüler, yol hakkı sizdeyse başını kessen hakkına girmeyen ve öylece sırasının gelmesini bekleyen insanlar, siz abuk şekilde beklerken dahi sürtmeden sizi bekleyen insanüstü insanlar,

-İnsancıl ve adamakıllı kaldırımlarını,

-Sokaktan eve girerken tek basamak çıkmadan, adım atarak eve girebilme rahatlığını,

-Rüzgarla döne döne çamaşırlarımı kurutan, kendiyle sayısız hasbihale girdiğim çamaşır askılığımı ve bende bir tutkuya dönüşen çamaşır asma seremonilerimi;

.

.

-Arka pencereye her çıktığımda gördüğüm manzara karşısında hemen her defasında  sayısız şükre boğulmayı,

.

.

-Mutfak lavabosunun önünde duran kocaman penceremi ve bu pencerenin enfes manzarasını,

.

.

-Burada tanıştığım sayısız insanı ve onların anılarını; Blog vesilesiyle tanıştığım canım arkadaşlarımız, bizim aksimize çok vefakar davranan ve çocuklarımıza çocukları gibi yaklaşan, empatileri had safhada yüksek can dostlarımız; Semra ve Fatih,  Selim’in okul arkadaşı Frankie’nin büyükannesi, büyükannesinin bizimle Türkçe konuşması (Türk çok arkadaşı varmış ve Marmaris’te de evleri varmış) Selim’i evlerine davet etmeleri, canım komşum Peter ve bizim için Türkçe öğrenip selam vermesi, yetmedi kızının da buna katılması, eve ilk taşındığımızda elinde iki torba oyuncakla çıka gelen Ann Teyzemiz,  ülkemde olaylar olduğunda bize kek yapan Ann Teyzemiz, Londra’dan gelen bayanlar ve özellikle içlerinden biriyle kalbi münasebetimiz, bazı Türk arkadaşlarımız (isimlerini izinsiz yazmak istemiyorum), canım İngilizce öğretmenimiz;

-İlk heyecanına şahit olduğumuz Türk Kültür Merkezi, bu merkezin devasa bahçesi ve devasa ağaçları, ki biriyle bambaşka bir muhabbetim ve bağım var,

-Birşey sorduğunuzda ayıp mı olur, zahmet mi olur diye düşünmeden direkt evet yahut hayır diyen ve insanı bocalamaya itmeyen insanları, (mesela evinize geliyorlar çay alır mısınız; dediğinizde hiç çekinmeden evet ya da hayır diyebiliyorlar, ya da çay mı kahvemi deseniz hangisi kolaysa da demiyorlar hemen seçim yapıyorlar, ben sevdim bu kesinliği, benim gibi detayda boğulan biri için çok iyi bu kesinlik çünkü)

-SAYISIZ ANIYI,

-Koca damlalı yağmurunu,

.

.

-Yazın bitmeyen gündüzünü,

-Yollarında yürümenin hazzını,

-Helal gıdalı koca marketimizi (Alfa Alea)

-İskoç yaşlılarını, Ekose etekli kadınları, ekose pantolonlu erkekleri,

-Erkeklerin nezih giyimlerini, hele bazı yaşlıları öyle güzel giyiniyor ki,

-Genç ya da yaşlı kompleksinin olmamasını, kasıklıktan uzak olan insanları… Mesela festivalin birinde keyifle ve çekincesizce dans eden yaşlıları, ya da gencecik bir kız gibi çiçekli elbise giyebilen yaşlı kadınları (özenme haliyle değil),

-Seyahate dair pek çok şeyi bulduğum çıldırtıcı dükkanlar ve çıldırtıcı malzemeler, eşyalar (hele bir vitrin Into The Wild repliği ile süslenmişti ki kaybettim orada kendimi)

.

.

-Hazır gıdanın kolay bulunurluğu ve bunların hesaplı oluşu; mesela yıkanmış ve yenmeye hazır salata, gene yıkanmış, kesilmiş hazır meyve tabakları gibi…

-Fish & chips adlı tek İngiliz yemeğini. (helalini bulmak kolay olmasa da)

-Çarşı-dükkan stili açık hava alışveriş merkezleri, özellikle favorim olan Glasgow Fort,

-Keyifli vitrinler;

.

.

-Ve bence mucizelere tanıklık etmeyi özleyeceğim. 

.

Özleyeceğim dediklerim için belki de özlemeyeceğim diyeceğim ilerde kimbilir. Belki de Rabbim daha iyisini hazırlamıştır bundan sonrası için nerden emin olabilirim ki. Belki sadece anılardan sebep özleyeceğim buraları kimbilir.

.

Bir de özlemeyeceklerim kısmı var tabii. Sanılmasın herşey harika, oh la la :) tam aksine, hem evet, hem hayır denen şeylerin de sebebi bu aslında.

Özlemeyeceklerim ve Allah aratmasın dediklerim de  sonraki postun konusu olsun.