Dersin ki: ben deliyim. Der ki: değilsin, değilsin, hem ben deliyi severim.
Dersin ki: ben aklı başında biriyim. Der ki: aman, ne de kibirlisin.
Dersin ki: ben öte gideyim. Der ki: ben anlarım seni, ama bırak ben de geleyim.
Dersin ki: boğulurum, gelmeyin. Der ki: ama ben seni çok özlerim.
Dersin ki: gün ışığı ne güzel değil mi? Der ki: bu Deli, bana karanlıksın demek istedi.
Dersin ki: sen karanlık gibisin. Der ki: sen de kabanın tekisin.
Dersin ki: ben insan ararım, gel de bir sohbete koyulalım. Der ki: şimdi işim var, ben seni sonra ararım.
Dersin ki: ben yalnızlığa muhtacım. Der ki: ben de sana muhtacım. Bırak da yanında kalayım.
Dersin ki: ben böyle iyiyim. Der ki: sanmam, dur da sırtına topuzlu yastık vereyim.
Dersin ki: ah belim! Der ki: tutulsun dilin!
Dersin ki: seviyorum onu. Der ki: peki bana sevgin yok mu?
Dersin ki: seviyorum seni. Der ki: ben de sevdim başka birini.
Dersin ki: ben arzuhalimi muhatabına açayım, n’olur zorlamayın! Der ki: ketumun tekisin. Bilmem neden böylesin?
Dersin ki: anlatayım da anlatayım. Der ki: aman ne çok dertlendin, sıkıntı verdin. Az sus da keyfime bakayım.
Dersin ki: ben eşeğin tekiyim. Der ki: sanmam! sen özel birisin.
Dersin ki: ben özelim. Der ki: sen eşeğin tekisin.
Dersin ki: yandım anam, iftaiyeye haber verin. Der ki: aradım anneni, geliyor şimdi.
Dersin ki: ölüyorum bir tas su verin. Der ki: dur sana bir çiçek alayım, gönlünü ferahlatayım.
Dersin ki: ölüyorum, medet beklemem, yeter ki gölge etmeyin. Der ki: anlıyorum, ama dur da ben bir ortalığı velveleye vereyim.
Dersin ki: Yahu, öldüm bittim. Der ki: Hey! beni bırakıp nereye gittin?! Hem ben sensiz şimdi ne’deceğim?
“Biri öldüğü anda dahi, derhal kendini düşünen ‘Küçük İnsan’, normal zamanda, hiç başkasının yerine koyabilir mi tümden kendini?”
Erdemliler
kendini düşünmeyi bırakanlardır ama ne yazık ki sayıları çok azdır. Bir
de erdemli kisvesi altında insanlığın arasına sokulan ve bu işi -senin
için yapıyorum- diyenler vardır ki bence açıkça bencil olanlardan daha
dayanılmazlardır. Açıkça bencillik olandan gönül rahatıyla kaçmak
mümkünken, gizli ve riyakar bencillik edenden kaçmak şüpheye yer
bıraktığından ve vicdan azabı çektirdiğinden neredeyse imkansızdır.
Bence insanlığın en büyük derdi bencilliği. Anlaşılmazlığının en büyük sebebi de bu sanki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder