A: Bugün Barış Manço’nun ölüm yıldönümüymüş… Tam 15 yıl olmuş vefat edeli…
S: Yaaa, Barış Manço öldüüüüü… (Bildiği birşey ama bugün o gün deyince, sanki sahiden bugün vefat etmiş gibi tepkisi)
K: Barıshş Mancsho neden öldü ki?
S: Herkes ölür Kerim, ben de ölücem bi’gün.
K: Neeee! Sen de mi ölüceksin?!
S: Evet! Ben de ölücem! Ya hastalıktan, ya kalp krizinden ölücem…
A: Töbe töbe… Niye öyle diyorsun, Allah hayırlı, uzun ömürler versin be oğul!
S: E, Barış Manço’da kalp krizinden ölmüş ya!
-Eh Barış Abi Aşkolsun!-
A: Ben küçükken çok düşünürdüm şarkılarında ne diyor diye biliyor musun? Kendimce manalarını çözmeye çalışırdım.
S: Böyle hem çok şey anlatıyor, hem kendini anlatıyor.
B: Nasıl şeyler anlatıyor?
S: İçimde çok hisler var ama ağzımdan çıkaramıyorum…
“Gelecek nesiller, kuşaklar tarafından Yâd-ı Cemil olmak. Tek niyetim ve gayretim bundan ibaret…”-Barış Manço-
Küçücük bir çocuk sendeki manayı görüyor
ve dahası minicik yüreğiyle yüreğini hisssediyor ya, niyetin ve
gayretin fazlasıyla yerini bulmuş görünüyor Barış Abi. Mekanın cennet,
kabrin pür nur, sevdiklerin komşun olsun. Bıraktığın eşsiz miras;
şarkılardan, sözlerden, mütebessim yüzünden kalplere geçen ılıklık
sonsuz sadakan olsun.
———————————————————————————————————————————————————————–A: Anne, B: Baba, S: Selim, K: Kerim.
Yad-ı cemil olmak; vefatından sonra iyi anılmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder