Vondelpark > Amsterdam > Hollanda

Yeni bir şehre parkından başlamak bizim için gelenekselleşen birşeye dönüştü. New York’a ayak bastığımda Central Park‘ta bulmuştum kendimi. Glasgow’da Kelvingrove Park‘ta. Londra’da gene şehrin efsanevi parkı Hyde Park‘a gitmiştik ilkin. Edinburgh’da fantastik Holyrood Park, Princes Garden ve şimdi de Amsterdam’da Vondelpark.

Öyle alışageldim ki bu duruma, bir şehirde böylesi bir park yoksa aptallaşıyorum, ne yapacağımı, nereye gideceğimi bilemeden savrulup duruyorum. Sanki şehri tanımak, ona yakın olmak, alışmak, kaynaşmak parklardan geçiyormuş gibi hissediyorum. Öbür türlü görüşüm bulanık, halim darmadağınık kalakalıyorum, nitekim Paris’te yaşadım bu dağınıklığı.

Daha önce demiştim ya hani, kent kavramı Amsterdam için tam yerini buldu bende. Bu şehri anımsadığımda içime düşen kelime nedense şehir değil de kent oldu. Ve bunun en güzel emarelerinden biri; şehrin ortasına kurulmuş, içine girildiği anda şehirden izole edildiğiniz, nefes alıp canlandığınız, insansılaşıp yumuşadığınız devasa parklar bence. Ve gene bence, o şehrin, o şehri barındıran ülkenin en büyük medeniyet göstergesi, merkezine kurulmuş bu türden parklarının olması. Yoksa dünyanın en uzun binası şehirdeymiş, aman da eğlence parkları süpermiş, ekonomisi en tepedeymiş benim için hepsi hikaye!

Gelelim Vondelpark’a… Güneşi gördüğümüz anda kendimizi içine attığımız ve o noktadan sonra hem Amsterdam’la hem Hollanda’yla yakınlaştığımız park.

Gene her yer bisiklet ve bisikletli dolu. Kiralayabileceğiniz türlü bisikletler olduğu gibi, park içinde ücretsiz kullanabileceğiniz sarı bisikletler de var. Aralıklarla parkın belli yerlerine yerleştirilmiş şekilde öylece duruyorlar. Kullanıyor ve sonra götürüp bölgesine bırakıyorsunuz.

Her zaman, her yerde Scooter Kardeşler… Bol bisikletli bu şehirde pek bir azınlıktaydılar scootercular olarak.

Ve, veeee işte leyleği havada gördüm mü, gördüm… hem karada da gördüm… İnşaallah diyorum, leyleği havada görenin o sene çok gezeceği rivayeti hayırlısıyla, sağlıkla ve huzurla gerçek olur benim için.. Evet arada eve konmayı da çok isterim. Zaten benim gezmelerim gelmelerle güzel.

Parkın içindeki ağaçlara yuva bakmış böylesi papağanlar var, tropik kuşlar değil miydi bunlar?

Ve akşam karanlığı çökünce park vakti biter… Evli evine, köylü köyüne gider:)