6 Haziran 2011 Pazartesi

Bindik Bir Alamete…

Mutlu çocuk

Bir kaç gün önce şunu yazarken buldum kendimi Twitter’da: ‘Evlerini terkeden anneleri anlıyorum, cinnet geçirenleri, delirenleri anlıyorum!’ Bazen yaşadığım baskının ağırlığı altında pelteye dönüştüğümü hissediyor, bu durumdan sağ salim çıkamamaktan çok korkuyorum. Şu son 1,5 ay gibi. İlter ne zaman evden uzaklaşsa, her zorluk katmerleniyor..

Hiç yorum yok: