“Onu beklersem ben ölmem ki..”
“İnsansız adalet olmaz.
Adaletsiz insan olur mu?
Olur, olmaz olur mu!
Ama, olmaz olsun.”
“Bunca boş konuşan insanın arasında dilsiz olmak engel değil devrimdir.”
“Gülümse; tozu gitsin yalnızlığımızın.”
Sonra büyük büyük yaşadım,
Ne varsa onlar aldı
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.”
Yere yere bakıyormuşum yürürken, duymuşlar.
Sonrasını kendileri uydurmuşlar!”
Bana bakmayan gözlerine mi, yoksa benim olmayan kalbine mi?”
“Sus be yüreğim!
Ben de biliyorum özlediğimi.”
“Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı.
Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.”
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı.
Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.”
“Bana yaşadığın şehirleri aç
Başka şehirleri özleyelim orada seninle
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
İkimize yetmez.”
Başka şehirleri özleyelim orada seninle
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
İkimize yetmez.”
Son kadeh içilmiş
Son söz edilmişti.
Bir düşünce sardı hepsini
Bir hatıra
Bir hırs
Bir kıskançlık
Bir yanıltı
Bir kardeşlik
Bir yanlışlık
Bir kin
Bir ümid
Bir şey.
İnsana ait
Son söz edilmişti.
Bir düşünce sardı hepsini
Bir hatıra
Bir hırs
Bir kıskançlık
Bir yanıltı
Bir kardeşlik
Bir yanlışlık
Bir kin
Bir ümid
Bir şey.
İnsana ait
-Özdemir Asaf-
1 yorum:
Bunca konuşan insanın arasında konuşmamak engel değil, devrimdir. Tüm tespitler birbirinden güzelken herkesin bilir bilmez konuştuğu, bilir bilmez dinlediği bu günlerde kulağıma ne hoş geldi...
Yorum Gönder