MimLenmiş Hayat - Gariplikler Komedyası

Yeni yaşla gelen yeni bir yıl bereketli olacağa benziyor. Nitekim doğum günümün hemen ertesinde pek çok defa -mim-lendim. Bu seferki Hasretli Lezzetler ve Oytunla Hayat'tan gelen Gariplikler üstüne. Deli'de gariplikten öte ne var, diyebilirsiniz. Oysa durum öyle değil. Nitekim birden her hareketim bana gayet makul geldi. Hastalık inkarı da var besbelli. Adı konunca herşey normalmiş gibi gözüktü birden.  Neyse Deli Kezban'ı biraz deşmeli ve yüzleştirmeli deliliği ile. İzin verirse tabi.

Mimin tam konusu: Garip Huylarımızı ve Yapamadıklarımızı 7 maddede sıralamak.

1. Eskiden körkütük tehlikeye atardım kendimi, oysa şimdi giderek her türlü fobiyi iliştiriveriyorum üzerime.  Olur olmaz tüm planktonların üzerine yapışıverdiği dev balinalar gibi hissettim kendimi bu cümleyi sarfederken. Nitekim Balina büyüklüğüne ulaşma yolunda hızla ilerliyorum. Kapalı yer korkusu, yükseklik korkusu, dar ve küçük yer korkusu, deprem korkusu, trafik korkusu vs.  ne varsa  hiç üşenmeden giydiriyorum bünyeme. Geçenlerde Selim'le 10D sinemaya gittik, Kar Macerası diye bir film, en masumane olanı seçtiğimi sanarken ve Selim deli gibi eğlenirken ben gerçek anlamda ölecek kadar kalbimin sıkıştığını hissettim ve bir an önce bitmesi için dualar ettim. Kaymak, hızlıca gitmek bir şey değil de dapdaracık, karanlık bir mağarada gitmek, gitmek, gitmek, hiç bitmemecesine gitmek, şu an yazarken bile, nefesimin kesilmesine sebep oluyor. Öyle derinden etkilenmiş ve soğukkanlılığımı kaybetmişim ki, İlter "E, gözlüğünü çıkarsaydın." dediğinde ancak, böyle bir ihtimalin farkına vardım, epey gecikerek. Dillendirerek şiddetini arttırmak ve yüz vermek istemiyorum kendisine ama Panik Atak alametlerine sahibim zannımca.
2. Her türlü Çocuk Eğitimi, kendini geliştirme kitaplarından, -ben daha iyi bilirim!- ve -benim doğrum tektir ve eşsizdir, hem ben de harikayım!- yaklaşımıyla ve bilmişliğiyle, her an her televizyon kanalında görünen sözümona uzmanlardan, abartılan doğal hayattan, modern ebeveynlik zırvasından ve her türlü zırvayı kurala bağlamaktan, çocuklara denek muamelesi yapmaktan yahut onlara düşmanımızmış misali her an tetikte davranmaktan ve bunu öngören yaklaşımlardan, sistemlerden, yöntemlerden ve kurallardan tiksiniyorum. Gerçek anlamda midemi bulandırıyorlar. Keşke -Saldım çayıra, Mevlam kayıra- rahatlığında olabilseydik. Ama bu da mümkün gözükmüyor, zira bir yerlerden birşeyler zihnimize doldurulmuş olarak yaşıyoruz bir kere. Matrix'i yıkmak gerek tümüyle. Yarım yamalak olunca ortaya bir Deli, bir müşfik tutarsızlığı çıkıyor alabildiğine. 
3. Moda olan, popüler olan her türlü şeyden derhal uzaklaşırım. Bu bir fikir de olabilir, bir akım da, giyim tarzı da, müzik de, film de ne olursa. Herkesin yaptığı şey bende tiksintiyi doğurur zira. Prototiplik çok itici geliyor bana. Öznelliğin kaybolduğu herşey ve her yer kaçındıklarımdır. Mesela bu yüzden  Bağdat Caddesi'ni sevmem, kimse alınmasın, sokakta gördüğüm herkes birbirinin aynına benzer.  Hani şimdi Patates Surat diye bir şey çıktı ya, Kuşum Aydın suratlı oldu herkes. Güzelim Nicole Kidman bile kurbanı oldu bu akımın. Güzelliğin korunması, sağlıklı yaşam, spor, plates, her an doktora gitme ve her türlü dermanı ondan bekleme, yemek sevdası ve tüm bunların aşırılığında aynı tiksintiyi duyar ve direkt karşı eyleme geçerim. Kadınlara önerilen kremler, gençliği geri getirme hayalleri uğruna ortaya atılan saçmalar ve bundan büyük pay alan fırsatçıları gördükçe, kendimi tamamen bırakasım geliyor. Bıraktım da! Sayılı malzeme kullanıyorum. Zaten istesem de çocuklardan fırsat bulmak ne mümkün!
4. Kozmetik demişken, Fokların, köpekbalıklarının, yunusların, balinaların vs. daha çok kozmetikte kullanmak üzere öldürüldüklerini bilmek beni çok acıtıyor. Bu yüzden iki kere karşıyım kozmetiğe. Sırf biz tatmin olacağız diye (ki çoğu palavra dediklerinin) binlerce canlının canice öldürülmesi, üstelik de bunu dünyanın sözümona en medeni ülkelerinde yapılması ne acıdır. Bu tip olayları gözüm yaşlı ve boyuna söylenerek izliyorum. Nietzcsche bir arabacının atını kırbaçladığını seyrettiğinde, o an aklını kaybetmiş ya hani, çok iyi anlayabiliyorum, o çaresizlik ve yüksek acı insanı çıldırtabilir.
5. Bence dünyamız bir matrix ise şayet; dünya insanları iki şeyle uyutuluyor; biri güzellik ve gençlik hayali, biri de yemek ve keyif. Güzel olma ve bunu koruma, sağlıklı yaşam ve bu uğurda ota dönüşme  peşinde koşanlara eğilip: Cem Yılmaz Misali  önce sessiz, derken avazım çıktığı kadar yüksek sesle "Hepimiz Ölcezzzz!" diye bağırmak geliyor içimden. Öyle ya da böyle 200 yaşına kadar yaşasak da öleceğiz yahu! Ne kadar korunabiliriz ve nereye kadar saklayabiliriz gençliği. Ne gençlik iksiri var ve ne de Ab-ı Hayat. O yüzden günde 5 kez yiyin, şundan yemezseniz kanser olursunuz, bunu yemezseniz ölürsünüz, bunu yerseniz de ölürsünüz gibi zırvalar, bunu sürün, şunu giymeyin, günde 45 dk. dan az spor yapmayın gibi her kafadan ayrı ayrı çıkan, ayrı zırvalar  elimizin tersiyle savrulası şeylerdir bence.  Mehmet Öz'de kanser şüphesi çıktı ya, aman koyverelim gitsin, ha? (Çok doluyum bu konularda, susmalıyım artık!)
6. Yapamadığım bir şey varsa onu da ekleyeyim, mimin adabına uyarak; Aklıma takılan bir şey varsa yapmadan duramam. Ola ki yapamamışsam çıldırırım, bunalırım, bunaltırım. Nitekim benim tüm derdim budur aslında. Özgürlüğümün kısıtlanması deli eder beni. Yapmak istediklerimi yapamayınca, haliyle çocuklarla, içimde deli bir öfke birikir, tutmaya uğraştığım, ama tutmaya çabaladıkça beri yandan çoğaldığını, azdığını korkarak duyumsadığım ve birazdan taşkın bir sel gibi çıkacağından korktuğum. Ortaya çıktığında ise kendimden utandığım ama gene de önünde duramadığım tiksinç taşkına boyun eğdiğim rezil, çirkef bir haldir vesselam.

Gelgelim bu mimle selamladıklarıma: Kaçmak yok, o mim yoksa bu mim var; Ayşegül,  karşılıklı mimleşelim; Eymen'in annesi Annesinin Bebiki, Beyza'nın annesi ve Özlem Anne'den sonra takip ettiğim bir diğer aile üyesi, sayın Kaan ve Elvan'ın annesi Sibel, Hisdaşım Yaruze, Pek bi' benzeştiğimiz, Sessiz Teyyare'den Neval'im, Bir Annenin Paylaşımları, Güzel Liya Azelya,  Dupduru Duru ile Günlerimiz, Gül yüzlü Tuğra'nın annesi Emine,  Balküpü Kayra'lı Günler, Baldan tatlı Baldanadam; SAHNE SİZİN! Varın dökün garipliklerinizi.

*Deli Kezban, bu gece deşilmeye müsaade etmedi. İlla aksini yapacak ya. Kendini anlat dersen susar, çocukları anlatmak isterken kendine bakar.