Sığınağım Burası Benim!

Sığınağım burası benim, hatta bir nevi evim. Rahatça köşeme çekildiğim, istediğim yeri istediğim şekilde değiştirdiğim, istersem içersinde gezindiğim, istersem bir odasında sabitlendiğim ve geceyi orada geçirdiğim. Canım neyi isterse onu dinlediğim, dinlendiğim. Kendimle başbaşa kalmaktan sıkılınca kapısını aralayıp komşu evlere ziyarete gittiğim, bir iki hasbihal ettiğim, bir kaç lafladığım, belki bir acı kahvesini içtiğim, keyfettiğim yerim. Hatta zamandan ve mekandan bağımsız hallerdeyim ki, ışık hızının da ötesindeyim.

Bir an İsviçre'deyim mesela; KarmaşığımSarmaşığım, elma yarım, bilge yanım ile biraz öksüz, biraz bakımsız evinde sohbetin derinliklerine inerim,  sohbetin tadından yenmez bilirim ama çocuklar da fazlasına izin vermez, zar zor vedalaşıp gezmeye devam ederim. Hollanda'ya Pınar'a uğrarım ardından, dertleşirim, -Pınar bu kilolar ne olacak- derim, Baran ve Mirza ile de eğleşip gezmeye devam ederim. Gülçin'e uğramadan gider miyim hiç?  Bir de ona uğrar, tatlı sohbetini dinlerim. Ansızın  takılıp asi ruhumun peşine -Cihan'ı da bir göreyim- diyerek Kanada'ya geçerim ve Taze Annem'in pankekli kahvaltısına yetişirim. Hazır buraya kadar gelmişken bir de Amerika'ya geçerim. Önce New York'a; Şeyma'nın huzur dolu evine, bereketli ve sıcak sofrasına konuk olurum, Mirzahan ve Ahrar ile bir kaç oyundan sonra  -Şeyma'm beni gezmeye götür- derim; Central Park'a, ordan 5th Avenue ile gezmelerden gezmeler beğenirim. Bir de Ela ve Ege ile annelerini de ziyaret ederim. Sakın ha, kaybolmayın bir daha diye ikizleri tembihlerim. Beni bile ne çok üzdünüz, derim. Çok kalamam olduğum yerde ansızın Almanya'ya geçeri. Karlı penceresinden etrafı gözleyen Betül'e uğrar, nefis bir çilekli reçel yerim. A, Efsun ve boncuğu da burda değil miydi der ve LeonCan'ı  sevmeye giderim. Lakin Efsun -Ah Anne olmak zor- der başka bir şey dememektedir. Vedalaşıp birden rotamı yeniden Amerika'ya çeviririm, Yeliz'i ziyaret edeyim derim amma velakin Yeliz'in yerinde yeller esmektedir, ben de ortalıkta kalan ve aklıma taktığı makaronlardan* yerim, bir de parlak saçlı oğlunu sever, kapıyı usulca çeker giderim. Ardından Evren'e uğrar söz verdiğim gibi Türk kahvemi götürür, bir de YavruSu ile ninnisini canlı dinlerim. Mest olurum. Çok duramam ya olduğum yerde bir de NihalimAslı'ma giderim, ordan burdan konuşmalarını dinlerim. Bir de Kardan adam yapmış ki, hiç görmeyin derim. Derken İngiltere'ye geçer Pınar ile Enver'i sevmeye Özlem'e giderim, yanlış anlaşılmasın Özlem Annemi de pek severim. Bu sırada Beyza'mı ve Kaan ve Elvan'ı anmadan geçmeyiz. Sizin çocuklarınız hep ışıltılı, nedir bunun sırrı, demeden gider miyim? Biraz da soğuk bölgelere, Selinka'mı ziyaret edeyim deyip kalkar giderim. Selinka'm kapılarda müziği ile karşılar her daim. Onunla da halleşip ah çok yoruldum deyip, gene sıcak, sakin, rahat evime dönerim. Müziğimi açar keyfe keder düşünceleri yakalar, bazen dinlenir, bazen dile gelirim. Hep çalışmam biraz da dinlerim öyle ki birazdan şehir şehir gezmeye de çıkabileyim...

*makaronları ilk Yeliz'de duydum ve gördüm, sonra makaron silsilesine uğradım, ne yana baksam onlar, en nihayetinde yedim bugün. Burda yediğim pek matah değildi çok şükür, ya olaydı, daha da şişerdim.  

**Astral seyahatlerimin, mesafeden bağımsız hallerine dikkati çekmek adına, kıtadan kıtaya geçiş yaptım.  Yurtiçinde ziyaret ettiğim komşularım o kadar çok ki onlar devasa bir posta sığabilir ancak.. ve gece 3.posttan sonra onu yazmaya girişemedim, uygun bir zaman bekledim.