İnfilak!

Bugün. Saat 06:00. Gece bir Selim'e, bir Kerim'e uyanan ve bir kaç zamandır uykusuzluktan, yorgunluktan, vicdan azaplarından, sorgulamalarından adeta dumanlı bir kafayla gezen  Delianne, Kerim'i bir milyonuncu kez uyutur zar zor. Selim'den de ses çıkmamaktadır. Ohh, deyip derin bir nefes alır,  yatağının en serin tarafını yoklar, başını yastığa koyar, ümitli ve biraz da korkarak çocukların uyanmasından, şimdi biraz uyuyabilirim işte, der ve uykuya geçer.

Saat 06:30. Delianne henüz rüya alemine geçmemiştir. Uyku ile uyanıklık arasındadır. Etrafında bir hareket hisseder ancak bunun gerçek mi, rüya mı, halüsinasyon mu olduğunu kavrayamayacak boyuttadır. Derken elinde çalar saat ile kendisini sarsarak uyandırmaya çalışan Selim'in sesleri diplerden yüzeye çıkar;

- Anne, bak saat 9'a geliyor, Dinozor Kral başlamak üzere.

- Hı?  

- Anne, bak saat 9'a geliyor, Dinozor Kral başlamak üzere.

- Selim, oğlum saat dokuuu-uuuvvvveveve

- Anne, Dinozor Kral'ı kaçırmak istemiyorum. Ben televizyonu açacağım.

- Hı? deyip toparlanmaya zorlar Delianne kendini.

-Selim saat kaç? Ne? Oğ-lum saat daha 6:30, yat daha çok vvaaargg.

Bu sırada Kerim çoktan uyanmış ve mıkmıklamaya başlamıştır. 

 -Anne ya uyuyup kaçırırsam?

-Selim, uyu daha çok erken. Hepimizi uyandırdın bak. Sabahın köründe diktin gene bizi ayağa. Akşama kadar iflahımı kurutuyorsun ondan sonra uykusuzluktan. 

Selim uyumaz. Öğlende de uyumaz. Üstelik zar zor uyuyan kardeşini gün içinde devamlı yükselen sesiyle de uyandırır. Anne dumanlı dağlar şarkısı eşliğinde, şuursuzca rutin işlere bakar. Ancak o rutini bozan tek bir çıtırtı dağılmasına sebep olur. Ansızın çalan bir kapı zili mesela. Tüm budalalığı ayyuka çıkar böylesi durumlarda. Anne devamlı baş ağrısı çekmektedir ayrıca, ilaç da alamaz emzirdiği için. Bir ara Kerim hazır uyuyorken Selim'i yatağına uyumaya yollar. Kendi de bir kenara kıvrılır, biraz uyusam da baş ağrım geçse diye düşünür. Ancak nafile! Selim 2 saatlik kıvranmalardan, bir yükselip bir alçalan konuşmalardan sonra kendi uyumadığı gibi kimseleri de uyutmaz. Zaten öğle yemeği saatidir. Üstelik Kerim'e de çorba yapılmalı ve iğneyle kuyu kazmak misali yedirilmelidir artık.

Saatler ilerledikçe zaten normal sayılmayan Delianne, bir gıdımlık şuurunu da an be an kaybeder. Selim'i güzel üslupla yola getirmeye uğraşır ancak nafile! Her toparlanma bir patlamayla sonuçlanır. Gün boyu evden sesler yükselir, çığlık boyutunda. Bir ara İmdaaat! diye çığlıklar atar, Selim'in bağırmadan yola gelmemesi durumunda. Bir kaç kez karşısına alır konuşur Selim'le. Tamam, der Selim. Anne de tamam, der. Ancak  her yöntem fiyasko ile sonuçlanır. Zira akşama yaklaştıkça uykusuzluk, yorgunluk sinirleri hepten yay gibi germiştir. Bir ara bağırmaktan yorulan delianne pes eder ve Selim'i kendi haline bırakır. Ancak bu da iyi bir netice vermez. Zira o sırada patlamalar toplanmaktadır içinde. Ve ilk fırsatta atar dışarıya onları büyük bir öfkeyle. Bağırmak bile Selim'i durdurmayınca mutfakta olan anne tabakları birbirine vurarak Selim'in dikkatini dağıtır ve kardeşini pusetten çekerek aşağıya indirmeye çalışan Selim'i bu yolla durdurur. 

Akşam Selim'le birlikte birşeyler yapmak adına faaliyet yapmaya koyulurlar. Ancak Delianne anlar ki böyle zamanlarda bu iş yapılmamalı, zira Selim hata yaptığında ona bile tahammül edemez. Zaten Kerim'de canhıraş bir biçimde ağlamaktadır.

Saat: 20:00. Kerim deli gibi ağlamaktadır. Delianne Kerim'e kucağında kısa bir duş aldırır. O sırada yanlarında olan Selim zaten kaymakta olan bebeği tutmakta zorlanan Deliannenin bacaklarının arasından, arkasından, nerden olduğu bilinmeyen yerlerden hatta kardeşini çekiştirir. Delianne bağırmaya gücü yetmez durumdadır. Bir an önce Kerim'i odaya götürmeye bakar. 

Saat: 20:30 Kerim zar zor uyutulur. Çok şükür, der Delianne. Biri uyudu, en azından gece uykusuna geçti. kolay kolay uyanmaz.

Saat 21:00. Sıra Selim'dedir. Delianne Selim'e kısa bir duş aldırmak ister. Ancak Selim çığrından çıkar gene. Sıcaaaak, soğuukkkkk diyerek delice çığlıklar atar. Öyle ki Deliannenin kulakları hala çınlar. Ve elbette Kerim de uyanıp, ağlamaya başlar. Gündüzü batırdık, hiç olmazsa geceyi kotaralım, diye düşünüp kızmamaya özen gösteren Delianne gene delirmeden duramaz. Selim'e bak gece güzel bitsin istiyordum, sana hikaye okuyacaktım, duamızı edecektik sakin sakin, bak noldu şimdi? Çığlıklarından kulaklarım ağrıyor, sinirlerim bozuluyor ve de kardeşin ağlıyor. Kendi işlerini bozmuş oldun aslında, der. Selim'i alelacele giydirir, giydirirken devamlı söylenir. O söylenirken Selim kulaklarını tıkar. Kerim tekrar uyutulur ardından.

Saat 21:30. Selim hala üstün bir direnç göstermektedir uykuya. Delianne, ya sabır, çeker içinden. Sus, der kendine, dayan biraz. Ancak bir iki sabır gösterdikten sonra gene patlar. 

 -Sabah 6.30 da kalktın, gece 9.30 oldu, sen daha neyine direniyorsun? uyusana be çocuk!

Ve daha bir çok şekilde söylenir gene. Selim arkasını döner. Delianne bilir ki, söylene söylene yalama olmuştur Selim de. Takmamaktadır artık kendisini. Bundan öte ne vardır? Bağırmakla dinletemiyorsa maazallah dövmesi mi gerektir? Zaten onunla da tehdit etmiştir Selim'i bir ara. Bir ara da benden bir tane daha kopyalayın, hatta bir kaç tane, benim pilim bitti artık demiştir. Selim de şaşkın gözlerle bakmıştır, ne diyor bu kadın, diye.

Saat 21.40. Selim bir o yana bir bu yana döner. Bir ara burnunu derin derin çeker. Hah, der Delianne, başlıyoruz.

-Anneeea, burnum tıkalı.

-Ağzını aç ve nefes al.

-Anneaaaaaaaaaaaaaaaa, burnuuum.. nefes alamıyorum.

Delianne bilir ki Selim'in bir sıkıntısı varsa mutlaka giderilmelidir, zira kusursuzluk delisi Selim, delirir ve delirtir. Önce okyanus suyu denenir, ardından otrivine pediyatrik. Bir de uyarı yapar Selim'e. Yarın Dinozor Kral açılmayacak, o yüzden sabah boşuna yorulma, kimseyi de uyandırma. Selim bilir ki Delianne kızgınlıkla söylenir. Yarın ola hayrola, der içinden ve uykuya bırakır kendini.

Saat: 22.00. Delianne bir fasıl ağlar. Biraz da İlter aradığında ağlar. Nispeten rahatlar. Keşke, der bu işi daha önce yapsaydım.

Saat 22.30. Çocukların ikisi de uyumuştur. Delianne normalde uyumalıdır. O büyük karmaşa ve kaos ortamı hazır dinmişken uykuya geçmek istememektedir. Nasıl geçsin? Geçerse şayet günün ilk ışıklarıyla karmaşa ve kaosa kaldığı yerden devam edecektir. Oysa şimdi biraz mola vermelidir. Hem zaten içerden Kerim'in vızıldamaları ve öksürmeleri gelmektedir. Eyvah, der Delianne. Hapşuruyor da. Ya bir de hastalanırlarsa?

Düşünür durur Delianne; Bugün dünü aratır oldu, dün önceki günü, önceki gün de bir önceki günü.. Ee, bu iş nerde sonlanır? Bugün infilak noktasındaydım, yarın da bugünü aratacaksa yarın nerde olacağım? İnfilakta mı, ya sonraki gün patlarken mi bulacağım kendimi? Bir sonraki gün noktacıklarımdan yeniden mi doğacağım, Anka kuşu misali. Ayy! Anam anaaammmmm Eylül'de Ölmek Zor!