Çocuklarla Kış Projeleri 5: Kilim Dokuma

Projelerde gide gide ulaştığım bir diğer şey; dokuma oldu. Bir işe başlamanın böyle bir güzelliği var, siz başlangıcı yapıyorsunuz, belki çok adi, çok basit, çok uyduruk şeylerle başlıyor, çok çok acemice şeyler yapıyorsunuz ama devam ettikçe, ilerledikçe, araştırdıkça, ki dünya apaçık önümüzde internet vesilesiyle, hem kaynaklar sayısız ve çok çeşitli, hem insanlarla birebir iletişimin getirdiği müthiş bir fayda, enerji, sinerji var, kısaca gayret ettikçe hiç bilmediğiniz son derece renkli bir dünya açılıyor önünüzde ve yaptıklarınız da acemilikten bir parça sıyrılıyor, daha da devam ederseniz muhtemeldir ki profesyonelleşiyorsunuz. Ve sanırım sevdiği işi keşfetmek mümkün oluyor bu esnada.

Dokuma işine taa topladığım dallardan ulaştım desem nasıl çeşitlendiğimi anlatabilirim sanırım. Amerika’daki güzel bir anne dallara yapılan dokumalardan bahsetmişti o dönem ilgimi çekti ama üzerinde duramadım hemen. Bir zaman sonra Pinterest’te gezinirken çok hoş bir dokuma türü gözüme ilişti ve birden önüme kaynaklar açıldı, araştıra bakına kilim dokumaya geldim. Yahu ne var kilim dokumaya ulaşmakta diyebilirsiniz, ama bu tam öyle birşey değil. İlki benim için kulağımı tersten göstermek bu iş bir nevi. Zira babam bildim bileli bu işi öğrenmeyi tavsiye ederdi. Zaten babam iyi halıyı ve kilimi de çok severdi. Şimdi düşününce farkediyorum ki evdeki eşsiz Isparta halıları, dokuma kilimler hep o zevkin eseriymiş. Bu iş geleneksel bir şey de zaten bizim için, ülkemiz için. Bilindiği gibi Türk halısı, Türk kilimi diye birşey ve sayısız harika motiflerimiz var. Dolayısıyla kültürümüzü öğrenmek, yaşatmak ve belki ilerletmek gibi bir cazibesi de var.

Benim keşfettiklerim yer halısı veya kiliminden ziyade duvara süs diye asılanlar. Öyle çok cezbettiler ki beni zira klasik dokumayı öyle modern bir havaya sokuyor ki bu iş. Bu duvar kilimlerini gördüğüm an, tezcanlı ben, dokuma tezgahım olmadan başladım kartonları tezgah niyetine kesmeye. Çocukları da aldım yanıma, onlara da iki küçük karton hazırladım ve bunları yaptık.

Bu Selim’in ilk denemesi.

Bu Kerim’in ilk denemesi. Renk seçimleri onun ama genelde ben yardım ettim.

Bu da benim ilk denemem.

Evet çok ilkeller, çok uyduruklar ama zaten hepsi deneme amaçlı yapıldı. Üstelik uyduruk bir karton dokuma tezgahı olarak kullanıldı.

Önemli olansa çocuklar bu işe tek kelimeyle; ba-yıl-dı! Selim haykırıp duruyordu; anne seninle böyle şeyler yapmayı çok çok seviyorum. Teşekkür ederim Allah’ım bize bu güzel şeyi öğrettiğin için. Anne sana da teşekkür ederim bize bunları hazırladığın için. Kerim ise boyuna şarkılarla eşlik ediyordu.

Bu da benim ikinci denemem. Gördüğüm örneklerden yola çıkarak neyi yapıp, neyi yapamayacağımı deniyordum sürekli.

Derken tezgahlarımızı sipariş ettik.

Ve yeni işlere koyulduk. İzlemeye devam edin diyeceğim ama kendime o denli güvenmiyorum zira plan yapınca bünyem sapıtıyor ve o kendimi o işten kaçarken yakalıyorum. Dilerim bu kez öyle olmaz çünkü yapmak istediğim çok güzel şeyler var ve duvara asmak istediğim renkli halılar.

Ve, fotoğraf makinam, lenslerim bozuldu bu yüzden bu fotoğraflar telefonla çektiklerim hep. Bu yüzden pek de iyi değiller.