Sonbaharla Hasbihalim

Bugünlerde sanki denge tahtasındayım ama bir türlü durmayı başaramıyorum orada. Sürekli bir çaba var tarafımda, sürekli bir çalışma ama hiçbiri işe yaramıyor tam olarak hala. Tam durmaya yaklaşıyorum, hatta bazen başardım sanıp havalara dahi giriyorum ki birden alaşağı oluyorum. Sert bir düşüşle bir sağ uçtan yere düşmüş buluyorum kendimi, bir sol uçtan. Her düşüşte kaldırıyorum kendimi yerden aceleyle, gene ümitli ve güzel düşünmek istiyorum; olsun varsın, her düşüş yeni bir tecrübe, bilinçleniyorsun, pişiyorsun belki de bu şekilde diyorum ama çoğunlukla bakıyorum ki hala ilk baştaki budalalığımla yola devam ediyorum. En çok da beyhude düşüşlerle yüzyüze geldiğimde, aynı şekilde on düşüşle hala kendime gelemediğime yanıyorum.

Bugün gene dünden kalma sert bir düşüş yaşıyorum. Hem de en zayıf tarafımdan; anneliğimden yana vurgunum. Güzele Yönelmek iyi fikir biliyorum bu yüzden gene bu yönteme yüzümü dönüyorum, dilerim iyi etsin En Güzel’den gelen saf güzellik ve içimizde-dışımızda, bizden sebep olana yahut elimizde olmayana hasılı kötü giden ne varsa önüne geçsin. Vesile olsun sahici ve kalıcı ferahlığa. Çünkü çok, çok ihtiyacım var buna.

.