Selim'den ders

Bugün sabah gözümü açar açmaz banyoda -böyğk- iğrenç bir böcek gördüm. Her zaman olduğu gibi dizlerim titremeye başladı, üstelik yakalayamadım da, kaçıp gitti hızlıca. Dünyam karardı nerdeyse. Yaşama sevincimi kaybettim, dakikalarca banyo kapısında gözcülük ettim. Öyle ki kahvaltıyı hazırlayamadım, zavallı Selim'cik perişan oldu. Üstüne üstlük İlter taa Amerika'da evde ilaç yok. Çocukları bırakıp da ilaç almaya gidemiyorum, çocukların ikisiyle tek başıma dışarı çıkamıyorum henüz. Öylece birilerinin yardıma gelmesini bekliyorum. Gün sonuna doğru ablam geldi de kurtardı beni ilaçsızlıktan.

İlacı temin edince gözüm dönmüş biçimde her yere boca ettim. İkindiye doğru tuvalete giden Selim Anneeee, ben o böceği gördüüümm." diye bağırınca koştuk ablamla banyoya. Neyse ki ilaçtan sersemlemiş olan böcek bu kez hızlı davranamadı ve icabına baktık. Selim de korkaklığımın, böcek karşısında delirişimin ve katliamın hepsine şahit oldu haliyle.

Akşam olunca uykuya hazırlık ritüelini gerçekleştirmemek için epeyce direnç gösterdi Selim. Şu çizgi filmi de izleyeyim, ardından şu da başlayacakmış dur onu da izleyeyim, diyerek epeyce oyalandı. Derken bu fasıl bir türlü bitmek bitmeyince "Hadi kalk da git banyoya artık" diye tersledim. Hiç itiraz etmedi, kalktı ve söylene söylene gitti banyoya doğru; "Biraz edepli ol anne ya, kalkıp banyoya gidebilir misin, diyebilirdin, belki banyodaki böcekten korkuyordum da gitmiyordum." diyerek gene içimin taa derinliklerini sızlattı akşam akşam.