“Hayat kısa, kuşlar uçuyor.”
“Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı.”
“Yeşil ipek gömleğinin yakası
Büyük zamana düşer.
Büyük zamana düşer.
Her şeyin fazlası zararlıdır ya,
Fazla şiirden öldü Edip Cansever.”
Fazla şiirden öldü Edip Cansever.”
“Dışarıya yağmur, yüreğime hasret, fikrime sen.
Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden bir bilsen.”
“Üşüdüysen söyle sevgilim, seni bir kat daha seveyim!”
‘Sana yolculuk yapmak istiyorum, kes yüreğine giden bir bilet; can kenarı olsun!’
Sizin hiç babanız öldü mü? Benim öldü, kör oldum!
Ben sana kızsam kendime küserim…
“Ölüm geliyor aklıma birden ölüm
Bir ağacın gövdesine sarılıyorum.”
“Tutar ellerinden kaldırırdı
Adı kötüye çıkmış tüm sözcükleri….”
“Belki de biraz geç rastladım sana ama her şey geç gelmiyor mu yurdumuza?”
“Son çırpınışımdın sen insanlar arasında, keşke yalnız bunun için sevseydim seni”
“Belki de konuşuyordur gözlerin, ama ben gözce bilmiyorum ki;
Sessizce biliyorum, usulca biliyorum, masumca biliyorum”
“Beklemek gövde kazanması zamanın.”
“Özledim. Söyleyeceklerim bu kadar kısa ve derin”
“Sesinde ne var biliyor musun
Söyleyemediğin sözcükler var.”
“Şimdi sen kalkıp gidiyorsun git.
Gözlerin durur mu, onlar da gidiyorlar
Gitsinler oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin”
“Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu, iki kere öpeyim desem, üçün boynu bükük…”
“Yalnızlık, bir ovanın düz oluşu gibi birşey.”
“Bazen sadece yorgun oluyor insan. Ne küs ne yalnız ne de aşık.”
“Herkes bir şeyler söyledi kendine göre
Bir kadın döktüre döktüre
Susuyordu.”
“Biliyorsun, ben hangi şehirdeysem, yalnızlığın başkenti orası.”
“İki çay söylemiştik orda, biri açık, keşke yalnız bunun için sevseydim seni.”
“Sesinde ne var biliyor musun? Ev dağınıklığı var.
İkide bir elini başına götürüp; rüzgarda dagilan yalnızlığını düzeltiyorsun.”
“Gitmekle gidilmiyor ki… Gitmekle gitmiş olamazsın; gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır.”
“Kimsenin öldüğü yok, yaşadığı da. Herkes biraz var, o kadar…”
“Ne kadar mutlu ettiysek, o kadar yalnız kaldık.”
“Saklayayım mı yok söyleyeyim derken
Birden aşka düşmek ne ise.
Her neyse!”
“Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek.”
“Son kötü günleri yaşıyoruz belki,
İlk güzel günleri de yaşarız belki…”
-Ölümünün 24. yılında Cemal Süreya-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder